Στην εποχή μας, όταν ουφολόγοι και αστρονόμοι ουσιαστικά δεν πιστεύουν στην ύπαρξη εξωγήινων μορφών ζωής τουλάχιστον στον Άρη και αναζητούν ίχνη ευφυούς ζωής έξω από το ηλιακό μας σύστημα, υπήρχαν τυχοδιώκτες που είναι έτοιμοι να βρουν σημάδια εξωγήινων στο φεγγάρι Ε
Για αυτό, ο καθηγητής Paul Davis και ο Robert Wagner από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα δεν πρόκειται να εξοπλιστούν σε μια αποστολή στο φεγγάρι, κατά τη γνώμη τους, αρκεί να αναλύσουμε απλώς εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες της επιφάνειας του πλανήτη.
"Οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να αφήσουν μηνύματα, επιστημονικά όργανα, συντρίμμια ή στοιχεία για εξορυκτικές εργασίες στη σκονισμένη σεληνιακή επιφάνεια που μπορούν να φανούν από τηλεσκόπια και τροχιά γύρω από δορυφόρους", σημειώνει ο συγγραφέας Ian Sample.
Ενώ οι πιθανότητες να βρεθούν στοιχεία μακροχρόνιων επισκέψεων εξωγήινων είναι ελάχιστες, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μια μηχανογραφική μελέτη εικόνων της Σελήνης θα ήταν αρκετά φθηνή, δεδομένης της σημασίας της πιθανής ανακάλυψης.
Ενώ οι ερευνητές μελετούν τις εικόνες μόνοι τους, εστιάζοντας στις εικόνες που ελήφθησαν από τον αμερικανικό σεληνιακό καθετήρα Lunar Reconnaissance Orbiter, ο οποίος από τα μέσα του 2009 κατάφερε να φωτογραφίσει σε υψηλή ανάλυση περίπου το ένα τέταρτο της επιφάνειας του φυσικού μας δορυφόρου.
Οι επιστήμονες έχουν ήδη βρει τους τόπους προσγείωσης του Απόλλωνα, καθώς και αμερικανικούς και σοβιετικούς ρομποτικούς σταθμούς. Ορισμένα από αυτά μπορούσαν να αναγνωριστούν μόνο με μια ασυνήθιστη σκιά.
Συνολικά, η NASA έχει δημοσιεύσει περίπου 340 χιλιάδες εικόνες στον δημόσιο τομέα, όταν ο ανιχνευτής καλύψει ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης, θα υπάρχουν ήδη περισσότερες από ένα εκατομμύριο εικόνες. Η ανάλυση τους με το χέρι από μια μικρή ομάδα ενθουσιωδών είναι απελπιστική.
Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες προτείνουν τη συγγραφή εξειδικευμένου λογισμικού για την αναζήτηση ασυνήθιστων λεπτομερειών στην επιφάνεια του δορυφόρου. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει αξιοσημείωτη γεωλογική δραστηριότητα στη Σελήνη, τα ίχνη ευφυούς δραστηριότητας πρέπει να παραμείνουν για εκατομμύρια χρόνια.
Όσον αφορά την πρόσκρουση των μετεωριτών, ο σεισμογράφος Apollo 12 έδειξε ότι, σε ακτίνα 350 χιλιομέτρων, μια σύγκρουση με έναν μεγάλο αστεροειδή (το μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ) συμβαίνει μόνο μία φορά το μήνα. Έτσι, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η σκόνη που σχηματίζεται από τέτοια γεγονότα για να θάψει ένα τεχνητό αντικείμενο, πρέπει να πάρει εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.
